Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια δραστική μείωση των πληθυσμών όλων των εντόμων η οποία φτάνει και το 50% . Πολλά είδη θα εξαφανιστούν από την γη χωρίς να έχουν καταγραφεί ποτέ!

Οι αρνητικές επιπτώσεις από την απώλεια των εντόμων είναι καταστροφική για τον πλανήτη. Τα πουλιά, τα ερπετά, τα βατράχια και τα ψάρια βασίζονται σε αυτά για την τροφή τους. Παράλληλα οι μέλισσες,οι πεταλούδες,οι μύγες και τα σκαθάρια συμβάλλουν στην επικονίαση των καλλιεργούμενων φυτών και της αυτοφυούς βλάστησης, στην παραγωγή νομής και τροφής για τα αγροτικά ζώα, στη βελτίωση της γονιμότητας και προστασίας του εδάφους,στη βιοποικιλότητα και ισορροπία στη φύση και γενικά στη ζωή στο οικοσύστημα.

Κύρια αιτία απώλειας των εντόμων είναι η ανθρώπινη παρέμβαση στο οικοσύστημα. Κάθε χρόνο οι μελισσοκόμοι βιώνουν μεγάλες απώλειες στα μελίσσια τους κυρίως από δηλητηριάσεις μελισσών. Οι αγριομέλισσες βιώνουν εντονότερο πρόβλημα λόγω αδυναμίας φωλεοποίησης. Η γλυφοσάτη για παράδειγμα, δραστική ουσία πολλών κοινών ζηζανιοκτόνων , θανατώνει τους βομβίνους και τις αγριομέλισσες που φωλιάζουν στο έδαφος κατά 96% σε 24 ώρες.

Το μελισσοκομικό παράδοξο

Παρά την σοβαρή μείωση των μελισσών οι επίσημες στατιστικές δείχνουν ότι τα μελίσσια αυξάνονται! Το παράδοξο αυτό, τα μελίσσια να αυξάνονται ενώ κάθε χρόνο δέχονται σημαντικές απώλειες, οφείλεται στους μελισσοκόμους, οι οποίοι φροντίζουν να αναπληρώσουν τις απώλειες με πολλαπλασιασμό των απομεινάντων μελισσιών. Η προσπάθεια αυτή ασφαλώς είναι σε βάρος της αναμενόμενης παραγωγής γιατί όταν αναγκάζονται να χωρίσουν ένα δυνατό μελίσσι για να το πολλαπλασιάσουν και να καλύψουν τις απώλειες,θα έχουν και μειωμένη παραγωγή.

Την τελευταία δεκαετία ,το 41% σε παγκόσμια κλίμακα των εντόμων χάνεται, ανάμεσα σε αυτά και το 46% των μελισσών. Στον ορό μέλισσες συμπεριλαμβάνονται όλα τα 20.000 είδη μελισσών κι όχι μόνο οι κοινές μέλισσες του είδους Apis melifera. Τα υπόλοιπα είδη, γνωστά και ως αγριομέλισσες, είναι εντελώς απροστάτευτα και δέχονται άμεσα τις επιπτώσεις της ανθρώπινης παρέμβασης και των κλιματικών αλλαγών με αποτέλεσμα να μειώνονται με γοργούς ρυθμούς. Εάν δεν ήταν οι μελισσοκόμοι να αναπληρώσουν τις απώλειες των μελισσών του είδους Apis melifera τα ποσοστά απώλειας θα ήταν πολύ υψηλότερα του 46%.

Πηγή: Μελισσοκομική Επιθεώρηση

Συγγραφέας: Ανδρέας Θρασυβούλου